Sunday 10 June 2018

Mezelf gevonden? La Sierra Nevada

Mezelf gevonden? Dit misschien in de verloren stad ja! In april zat ik in de bergen in La Sierra Nevada voor een weekje zonder signaal maar wel omringd met het tofste gezelschap, namelijk met de internationale vrienden.

Ik keek er enorm naar uit! Want deze prachtig plek stond op mijn bucketlist om te bezoeken in Colombia.
De Sierra Nevada in Santa Marta is het hoogste kustgebergte in de wereld en het heeft wonderbaarlijke natuur. Maar niet enkel dat, ook de mensen die er wonen en hun wonderlijke gewoontes zijn wonderlijk. Ik spreek namelijk over de Indigenas die we kunnen opdelen in vier groepen: los arhuacos, los kankuamos, los wiwas en los koguis. De vier verschillende stammen leven elks een ander leven en elks in zijn eigen domeinen. Ik zelf heb wawis en koguis ontmoet. De wawis kan je herkennen aan de typische campesino hoeden. Ze zijn meer gemoderniseerd en leven dichter bij de bewoonde wereld, dit is soms nog geen dag wandelen. Nog beter heb ik de cultuur van de koguis leren kennen. De koguis zitten verder in de bossen op een wandelafstand van drie dagen. De koguis hebben hoofddorpen, met elks een mamo als hoofd, maar leven elks apart doorheen het jaar op hun boerderij per familie.

El mamo leert vanaf zijn geboorte de geheimen van de natuur en staat er mee in contact. Nog voor ze geboren worden ze al uitgekozen, door de volwassenen mamo, om als mamo te worden opgeleidt. Hun bestemming is voorgelegd de bovennatuurlijke krachten van het universum te kennen. Zo ontmoette ik een mamo die het hoofd is van de spirituele kracht en de natuur.
De cultuur die ze hebben is zeer uitgebreid. Onder anderen hebben ze de gewoonte te kauwen zonder stop op cocabladeren waarbij ze beginnen met enkele blaadjes en zo telkens meer bladeren toe voegen. Ze krijgen ze een balletje cocablad in hun mond.

Na de uitputtende week wandelen volgde er drie dagen in het dorpje Palomino om 100% uit te rusten. Zulke mooie stranden had ik nog nooit in mijn leven gezien. Echte caribische zee met palmbomen en gezellige barretjes.
Colombia heeft wel degelijk alles van de mooiste bergen tot de stranden zoals in de boekjes. Worth it to visit and if you can just live it.







Sunday 3 June 2018

Het dagelijkse


De laatste maand is begonnen. Het aftellen kan beginnen.

Om eerlijk te zijn weet ik niet goed hoe ik me moet voelen. Na bijna een jaar in een ander land te wonen bij een nieuwe familie geraak je gewoon aan dat nieuwe leven. Je zoekt structuur en bouwt iets op. Zo is de mens nu eenmaal, zich zo snel mogelijk aanpassen en in de samenleving proberen te groeien. Zo enkele dingen om me hier thuis te voelen. Ik zocht enkele maanden geleden in februari een muziekschool om mijn hobby's verder te zetten, maakte vrienden om de vele vrije tijd op te vullen en zeker niet te vergeten men zelfstandigheid uit te breiden door alleen de bus te nemen. Dit klinkt misschien dom maar we zitten nog steeds in Colombia waar de veiligheid anders is dan in Europa :)
De laatste maanden van mijn uitwisseling waren totaal anders dan de eerste vanwege de taal. Het spaans lukt steeds vlotter waarmee het dagelijkse leven vanzelfsprekend ook vlotter verloopt. Een serieuze opluchting en vreugde kreetje kan je horen als men me aanspreekt over het spaans dat casi perfect is. Soms merken ze niet eens dat ik niet van hier ben, wat natuurlijk wel opvalt aan mijn uiterlijk en specifiek aan mijn ogen en haar. Als ik per opmerking een euro zou krijgen wanneer ze me aanspreken over mijn ogen, ook achter mijn rug maar ik versta alles hehe, zou ik miljonair zijn haha. Dit ben ik ondertussen wel gewoon.

Wat ik nog graag wil vermelden is dit; ik heb met enkele andere uitwisselingsstudenten zitten praten online, dit helpt enorm. Even een mening uitwisselen en elkaars mening horen. Als ik zo met de andere spreek denk ik dat we elkaar meer dan goed begrijpen. Terug naar het andere leven willen,  naar het "real leven" om te beginnen studeren en je toekomst op te bouwen. Dit zijn dingen die in mijn hoofd rond gaan. Er wachten veel nieuwe ervaringen op me, en daar heb ik wel nood aan. Nood aan de eenvoudigheid van het dagelijkse leven zonder stress voor de domste dingen. Soms voel je je nutteloos als uitwisselingsstudent en maak je van elk klein dingetje de activiteit van de dag. Zoals naar de winkel gaan, workouts thuis, middageten maken,.. etc. Dit is natuurlijk niet elke dag zo want er zijn ook dagen dat je wel degelijk iets nuttig doet of je rot amuseert. Ik denk ook dat het zo in je hoofd zit gedramd dat je dingen moet doen omdat je maar een jaar in het nieuwe land woont het gevoel hebt dat je constant dingen moet. Maar niks doen mag ook wel eens. Als jullie het nog niet wisten Colombia is het land van de films en de series. Als iemand je vraagt wat heb je gedaan in je weekend en ze antwoorden twee dagen films zien, is dat normaal. Ik ben zo niet ingesteld dus je kan je je al inbeelden dat ik soms gek wordt bij het hebben van zulke filmdagen  :)

Voor de rest wat is er hier nogal gebeurd, als ik even in grote lijnen naar mijn fotos kijk om me te herinneren wat er interessant kan zijn voor mijn liefste mensen in het geliefde België ;) 

In maart was het mijn verjaardag en ik was die dag zo enorm blij. Ik werd niet vergeten en kreeg drie taarten op een dag hehe. Dit onder andere in het school van mijn liefste klasgenootjes. Misschien zijn ze jonger dan mij maar een goed hart hebben ze zeker. In de namiddag heeft de familie en de collega's in het restaurant van mijn mama nogmaals gezongen. En als laatste zijn we in de avond met enkele vrienden van AFS iets gaan drinken om de hoek thuis. Een geslaagde dag was het zeker. 

Mijn oudste zus Maria Jose studeerde af als psychologe! Nog een goede reden om te vieren in maart. We gingen eten in een chique restaurant en zelfs de papa die in Bogota woont was aanwezig! Zeer gezellig om met heel de familie ons op te kleden en een avondje uit te gaan.
Nog geen week later was maart bijna om en begon Semana Santa. Dit is een week vakantie voor iedereen in heel Colombia. Ik kwam met het idee af om met de hele familie, ons vijven, met de auto naar Bogota te rijden. Zo gevraagd zo gedaan en we reisde door de prachtige bergen, wel goed om auto ziek te worden, tot in Bogota. Zo genoten we van een week met de familie samen. Hier is het de gewoonte het laatste avondmaal te vieren. We kwamen met alle tantes en nichten samen om de siete potajes ( de zeven malen ) samen de delen. Zie foto onderaan! Ik vond het een heel gezellige  namiddag en het eten was heerlijk en gevarieerd.

In april hebben we een reisje naar de Sierra Nevada mee gemaakt! Zie andere blog (komt eraan) over deze toch wel mijn mooiste reis in Colombia.
Nu lijkt het dat ik enorm veel reis maar dat valt opzich nog goed mee. En ik kan je verzekeren heel de tijd thuis zitten is niet het aantrekkelijkste. Je hebt soms een reis nodig doorheen het jaar om de tijd sneller te laten gaan en je niet dood te piekeren. Daarmee wil ik zeggen dat te veel denken over de resterende tijd die er nog is, wat soms enorm weinig en soms eeuwig kan lijken, niet goed is.

Iets typisch dat ik bij mezelf herken is de heimwee naar de fijne momenten met AFS-vrienden na een week samen. Het zwarte gat is altijd aanwezig wat natuurlijk een nadeel is maar volledig normaal. Eind april had ik zes weken school in het vooruitzicht, enkel school. Dit zag ik niet zitten en na twee weken heb ik besloten naar Bogota te gaan. Diezelfde dag ben ik alleen vertrokken met de bus ( hier zeggen we niets over tegen AFS ;) ). Hup met de bus opweg naar mijn gast papa en gast zus. Zei was daar al een maand in Bogota om papieren te regelen om naar de usa te gaan. Dit was natuurlijk nog een reden voor me om haar te zien en om vervolgens met haar terug te reizen naar Cucuta. Het oorspronkelijke idee was om een weekje Bogota te verblijven en dan terug te keren naar huis. Maar in Colombia zijn wegverzakkingen wel meer dan mogelijk. Hierdoor werd een weekje Bogota twee weekjes Bogota.
Veel heb ik niet gedaan want mijn tante en oma werden geopereerd waardoor Majo en ik 7/7 verpleegsters waren. Natuurlijk heb ik wel tussen de verpleegsters uren door de prachtige museums van Bogota kunnen bezoeken. Onder andere el Museo Nacionale, el Museo de Arte, el Museo del Oro zijn zeker aanraders. Een avond ben ik bij Juliette van België blijven slapen nadat we de feest buurt van Bogota hebben verkend. Deze avond staat zeker op het lijstje van de geslaagde avonden.

Eenmaal terug in Cucuta begon het dagelijkse leven weer. Beseffend dat de tijd er bijna op zit probeer ik zoveel mogelijk te doen. Mei is voor de katholieken geen gewone maand. Het is de maand van de La Virgen Maria. Mijn school heeft elke dag een oracion om haar te begroeten en een bepaalde dag vierde we haar aankomst met een processie. Voor mij als buitenlander is dit allemaal nieuw en speciaal om bij te wonen. Het beste is alles te respecteren en op te nemen wat de colombiaanse cultuur allemaal inhoud. De processie hield en stoet door de straten in en een dansje voor alle ouders van de leerlingen om de maagd Maria te eren.

De voorbije weekends had ik enkele verjaardagen, wat altijd wel fijn en gezellig is. Er wordt gedanst, gedronken, gegeten en gepraat. Zulke feestjes kan je vergelijken met belgische feestjes enkel dansen ze in Latijns-Amerika duizend keer beter. Eenmaal in België ga ik opzoek gaan naar de Latijns-Amerikaanse bars en restaurants.

In mei heb je ook el dia del Madre zoals bij ons moedertjesdag. We hadden niets speciaals gepland voor deze zondag en toen ik te horen kreeg dat we naar aguas termales el raizon gingen was ik enorm blij. Dit stond al lang op mijn To Do lijstje :) Even verduidelijken wat aguas termales el raizon is; het zijn natuurlijke warm water bronnen en dit in verschillende kleuren water. Elks met een andere temperatuur, van heel extreem warm water tot aangenaam fris water. De perfecte plek om een kleurtje te krijgen in de natuur van Colombia!


Dankje voor het lezen iets terug schrijven mag altijd! Ik ben alweer bijna in het land hoor!

Kus
Selene




De fruitwinkels



De zeven malen


Museum del oro
Botero in Bogota

Monday 9 April 2018

Wistje datjes


Wist je dat..
.. er geen seizoenen zijn in Colombia maar wel maanden met enorm veel hitte of enorm veel regen
.. ik verschillende unirmen heb op school
.. wist je dat ik spaanse lessen kan volgen practisch zonder problemen
.. als het regent de straten zwembaden worden en het een heel avontuur is om over te steken
.. ik zing in een colombiaans koor
.. de paasvakantie hier semana Santa heet
.. het in deze week vakantie is het de gewoonte elke dag naar de mis te gaan
.. het laatste avondmaal van Jesus hier speciaal wordt gevierd met zeven gerechten
.. er nergens wc papier is op publieke toiletten en op school
.. je dus altijd wc-papier moet bij je hebben
.. ik een nieuw instrument ben aan het leren de Tiple
.. ik alle muziekstijlen kan onderscheiden en dansen
.. het eten hier overheerlijk en goedkoop is
.. ik een spaans boek ben aan het lezen
.. ik om 4.20uur opsta s'morgens
.. je goede eindpunten moet hebben om in goede universiteiten binnen te geraken
.. mensen aan de stoplichten je ramen van je auto kuisen
.. je overal, op elke hoek van een straat eten kan kopen
.. rijst echt lekker is
.. kleren niet drogen bij slecht weer
.. ik enorm veel heb bijgeleerd over culturen en zelfstandigheid
.. een uitwisselingsjaar niet altijd een pretje is
.. maar soms toch weer welll
.. er van heel Colombia enkel in Medellin een metrolijn is
.. er privé en publieke scholen zijn
.. taxies in het algemeen goedkoop zijn
.. ik mijn huisje in België wel mis
.. het aantal motos op straat een invasie is
.. ik trots ben op alle mensen die op uitwisseling zijn
.. de bevolking hier geen engels kan maar ze willen het wel kunnen
.. Colombia zo groot is dat je nooit alles gezien kan hebben
.. als je naar Colombia wilt reizen je me mee moet vragen
.. kinderen van 15 jaar mogelijk hier afstuderen in het middelbaar
.. rolschaatsen een zeer bekende sport is
.. mijn gsm al vanaf het begin vol zit en ik altijd problemen heb met fotos trekken
.. ik al het Noorden, het Zuiden en het midden van Colombia heb bezocht
.. ik al 3 maanden bij mijn zussen slaap op twee matrassen want alleen slapen vind ik maar niks
.. ik abbonement in de gym had en goed bezig was
.. ik nu opnieuw moet beginnen met de gym na een maand pauze haha
.. ik ben bijgekomen ( Another Fat Student)
.. ik Juliette van België ben gaan bezoeken in Bogota
.. ik mijn record heb gehaald van taxies nemen
.. en nog een record heb
.. namelijk 13 vluchten in 8 maanden (oei)
.. mijn klasgenoten met mijn verjaardag een taart en pizza en ballonnen hebben gekocht
.. het gewoon is dat jongens je altijd begelijden als je ergens naar toe moet alleen
.. ik denk in het Spaans
.. en ik geen enkel andere taal meer kan als ze vragen te praten in Frans, Duits... lukt dat niet
.. ik het lelijkste prom t-shirt heb voor school net of we allemaal bij de Mac Donalds werken
.. bakkers heerlijk ruiken
.. maar brood geen brood is
.. lollies dagelijks worden gegeten
.. er geen kruidvatsnoep bestaat
.. cucurachas dood kloppen met slippers een gave is
.. manicure en pedicure enkel 3 euro kost
.. ik met 31 in de klas zit
.. ik veel aan mijn broer heb en blij ben om te weten dat hij aan de andere kant van de wereld daar         ergens is
.. ik zin heb op te gaan studeren
.. mijn gastpapa de beste visgerechten uit Tumaco kan klaarmaken
.. het nu politieke stemming zijn in Colombia
.. ik de enige ben met een waterfles in de klas
.. het moeilijk gaat zijn om afscheid te nemen
.. het voor colombianen zeer moeilijk is hun land te verlaten om bv een jaartje in het buitenland te         studeren
.. ik een enorme bucketlist heb aangemaakt
.. mijn gastzus Majo eerder vertrekt uit Colombia dan ik ( neee cry )
.. als je wensen hebt voor souveniers je het me moet laten weten
.. hamburgers en hotdogs nog geen 1€ kosten
.. het aftellen is in plaats van optellen qua tijd voor mijn terugkomst
.. ik van jullie hou

Ciao!

Sunday 4 March 2018

Op uitwisseling gaan is zoals een achtbaan in een pretpark

Dag allen

Een zeer lange tijd niets geschreven, ze zeggen dan ook als je niets hoort van nieuws is het goed nieuws :)

Waar moet ik beginnen... bij het begin en dat is december want sinds dan heb ik niets meer geschreven!?
Ik kan me nog goed herinneren dat december eerder een moeilijke maand was. Op uitwisseling gaan is zoals sommige mensen misschien weten niet altijd feest maar eerder een achtbaan in een pretpark. Je gevoelens, of beter gezegd mijn gevoelens want ik ben hier de beste in.. , kan je vergelijken met de typhoon. De ene dag ben ik de gelukkigste mens en de andere dag kan ik geen spaans meer horen. Dus december voelde ik me eenzaam, wordt in het algemeen wel altijd meegegeven dat december een niet eenvoudige maand is bij uitwisselingsstudenten, dit door Kerstmis en andere feestdagen. Je bent niet thuis en het verlangen naar je familie in je thuisland is groot. Al bij al had ik wel een mooie kerst, we maakte traditie getrouw Hayacas. Hayacas is het avond eten op kerstmisavond en bestaat uit banaanbladeren gevuld met olijven, vlees en een bloemmengsel. Deze worden gekookt in enorm grote potten en bij het proeven is de smaak van de bananenbladeren, zeer lekker, te proeven. Een groot deel van de familie was aanwezig in ons huisje en buiten eten, dansten we en speelde we spelletjes (zoals de witte olifant!). Wetend dat de mensen hier heel gelovig zijn is Kerstmis een belangrijke tijd van het jaar. En ik weet niet of je hier al eens van hebt gehoord maar er bestaat dus zoiets als la novena. In kan je zeggen alles wordt stil gelegd hiervoor, ben je aan het eten moet je snel alles binnenproppen of  heb je het idee om uittegaan met vrienden moet je om 19u wel thuis zijn om la novena mee te doen of zit je in gym en moet je je instructor teleurstellen en naar huis lopen om optijd bij la novena te zijn. Wat is dat nu la novena? Wel, je maakt gebedjes en draagt tekstjes op voor God en we sluiten zingend af. Een leuke ervaring dat zeker en kerstliedjes in het spaans zingen ben ik ook fan van! Na kerst komt natuurlijk Nieuwjaar! Dit was dan weer de leukste tijd van mijn leven! Nieuwjaar vieren in Colombia kan je vergelijken met Nieuwjaar bij ons in klein België. Eten met vrienden en familie en aftellen bij vuurwerk. Wat het vuurwerk betreft, dit begint al in december en eindigt midden januarie :)

Nu is het de gewoonte in mijn familie om met Nieuwjaar naar Bochalema te gaan. Elk jaar verzameld zo goed als de hele familie Botello- Contreras zich in het kleine dorpje in de bergen. Ikzelf kende nog niet eens 1/4 van de familie die aanwezig was. De eerste twee weken van januarie heb ik daar doorgebracht. Na enkele dagen zat ik al helemaal in de sfeer en maakte ik deel uit van de familie. Het zit zo dat Bochalema zo klein is dat iedereen elkaar kent en samenkomt in het park van het dorp. Daar staan de muziekboksen zo luid Vallenato te spelen dat heel het dorp niet kan slapen. De eerste avond dat ik aankwam was dus de 31ste en dit betekend dansen heel maar dan ook heel de nacht tot de zon opkomt tussen de bergtoppen. Op dat moment verzameld iedereen zich op de hoofdstraat en begint de fanfare te spelen. En zo wandelde ik dus mee in de hoop mensen door heel het dorp. Wat een ervaring! Las ferias goed begonnen kan je wel zeggen. De volgende dagen waren altijd vol activiteiten zoals wandelen, zwemmen in bergriviertjes, zwembad bij familie Contreras, empanadas maken en wat natuurlijk ook kan is  hele dag slapen als je tijdens de nacht je danskunsten niet kon tegen houden. Na deze twee weken zonder stilzitten had ik nog twee weken vakantie tot school weer begon. In deze weken ben ik nog enkele dagen Pamplona gaan bezoeken en verder familie gedag zeggen die terug naar huis keren na januarie.

Vervolgens school!! Na drie maand vakantie.. De tijd ging op momenten enorm snel en andere momenten weer enorm traag. In Bochalema was er de natuur, de energie om dingen te doen. Het verschil van elke dag buiten zijn genietend van het feit dat je in Colombia woont en terug opstaan om kwart na vier om naar school te gaan is enorm. Zulke dingen zorgen er voor dat je je niet op je allerbeste voelt en zonder energie komt te zitten. En zonder energie zitten is zeer frustrerend als je eigenlijk de tijd van je leven wilt hebben. Daarom ben ik dus opzoek gegaan naar iets wat me energie zou kunnen geven, zingen! Ik heb altijd van muziek gehouden en het geeft me werkelijk energie en vreugde. Ik had al eerder contacten gevonden van een koor en nu ben ik sinds februarie begonnen met zanglessen en zelfs ieta extra! Dat extra iets is een typisch instrument hier: de tiple! Samen met mijn zus Maria José gaan we het pad van de muzikanten op. Vroeger zat ik in de namiddagen vaak gewoon thuis terwijl nu dat niet het geval is. Waarschijnlijk komt dit ook door het besef dat ik nog maar 16 weken te gaan heb...

Wat ook altijd een boost geeft is reizen. Of plannen maken om ergens heen te gaan en Colombia beter te leren kennen. Zo hadden we onlangs met AFS een midstaycamp in Bogota. Ik was al eerder in Bogota geweest maar heb nog lang niet alles gezien van deze gigantische stad. In deze vier dagen midstaycamp zit je samen met de andere afs-studenten van Colombia, inclusief mijn belgjes :). Het is altijd enorm leuk om elkaar terug te zien en bij te kletsen, te lachen, nederlands te praten en gewoon even je rot amuseren! Het doel van een midstaycamp is om ervaringen te delen en als er problemen zijn deze op te lossen. Natuurlijk was er ook een dagje dat we het prachtige Monserrate hebben bezocht. We waren net een groep internationale vrienden bij elkaar als touristen (maar we spreken wel allemaal spaans!!). Dit was soms verwarrend voor sommige mensen en zoals altijd kregen we veel aandacht en starende blikken.

Zoals sommige onder de lezers misschien weten woon ik zeer dicht bij de grens Colombia- Venezuela. Ik heb dan ook de kans gekregen dit land te bezoeken samen met mijn twee zussen en drie vrienden die de situatie goed kennen. Het was zeer indrukwekkend te zien hoe de situatie is. Ik weet  niet wat de bevolking in Europa ervan weet maar ik zit er dus middenin. Ik vind het zeer belangrijk te weten wat de realieid is dus was blij met de opportuniteit een keer de grens over te steken. Ik zou graag de bevolking helpen maar weet niet goed waar te beginnen om eerlijk te zijn.

Ik heb nog nooit zoveel nagedacht over allerlij zaken dan nu. Sommige mensen kunnen misschien zeggen dat een jaar naar het buitenland een verloren jaar is. Maar ik kan je verzekeren, dat is verre van waar. Ik heb nog nooit zoveel geleerd op zo een korte tijd, ik sta er zelf versteld van. Ten eerste denk je op een andere manier, een manier veel breder en ik besef ook dat liefhebben zeer belangrijk is. Ik besef dat familie niet zomaar mensen zijn, nee het zijn mensen die je liefhebben en er altijd voor je zijn. Net zoals vrienden, echte vrienden. En ja ik denk wel dat ik veranderd ben maar zie het als iets positief.

Dankje voor het lezen van deze toch wel lange blog.
Hoop you liked it
❤️

Wednesday 6 December 2017

Steeds meer herinneringen en nog meer opkomst

December is aangebroken! Dit wil zeggen Sinterklaas, Kerstmis, familie samen en al 1/3 van deze tien maanden om... Maar guess what ik heb geen december gevoel. Ik denk dat ik dit bijna 100% op het weer kan steken. Jaloers op de eerste sneeuw daar in klein Belgie :) Ik ben het warm weer laten we zeggen al meer gewoon, maar zou het niet erg vinden moest het een paar graden frisser zijn. Mijn lichaam merkt dit verschil van weer. Door de warmte voel ik me minder actief en verloopt alles trager. Het stappen is zeer langzaam, als we ons verplaatsen is het net zoals de bomaatjes op straat ;) of een dag niks doen bestaat dan voornamelijk uit voor de ventilator zitten.

Stel je eens voor; kerst vieren met 26 graden in de avond. Dat gaat een heel nieuwe ervaring zijn dat weet ik zeker! De kerstboom staat al een week klaar inclusief de verlichting en verdere versiering binnen en buiten (later bewijsmateriaal). Ik heb me al veel laten vertellen over de feestdagen in Colombia. Het is voor de bevolking de leukste tijd van het jaar en dat laten ze merken. Ik ben heel blij dat ik dit met mijn familie hier mag en kan meemaken. Het is niet gemakkelijk om met kerst op een grote afstand te zijn van mensen die je lief hebt, maar ik ga er het beste van maken. Net zoals jullie hoop ik! Bij deze familie wens ik jullie een prachtige kerst toe. Volgend jaar ben ik er weer bij en misschien wel met een briefje in het spaans?

Gisteren "una rumba" gehouden bij mij thuis ter gelegenheid van Lara`s 17de verjaadag, iemand uit Italie! Samen met de andere afs-mensjes maar ook de twee collegas van mijn mama, Enderson en Jonathan uit Venezuela die twee weken bij ons woonden, en profe Alonso was het een geslaagde avond. We waagde een poging om pannenkoeken te bakken maar het leek ons beter dit aan de muchachos van Venezuela over te laten. Natuurlijk geen fiesta zonder cervezas en salsa muziek! Een avond met vrienden was een heel fijn gevoel, om niet te vergeten. In de weken die komen zullen het eerder dagelijkse activiteiten zijn zoals paintballen en cine met vrienden die me bezig houden.

Een tweede familie, een intercambio-familie, mensen die open staan voor nieuwe culturen... een beschrijving van mijn familie hier in Colombia. Met dank aan AFS woon ik nu bij de beste familie die ik me kon wensen. Ik heb zeker geluk gehad, daar ben ik zeker van. Na het feest van gisteren lieten mijn internationale vrienden me weten dat mijn gastmama zeer leuk gezelschap is en mijn huisje fijn gelegen is. Dit is fijn om te horen van vrienden die in dezelfde situatie zitten als jijzelf, allemaal weg van huis voor lange tijd. Je kijkt dan eens vanbuiten af op een andere manier naar je situatie wat zeker goed is.


Bedankjes van de maand
Het besef dat ze er altijd zijn, je ouders die je helpen met de kleinste twijfels die je hebt. Ook domme vragen over vanalles en nog wat. Zeker als je in het buitenland bent zijn er vragen zoals bankrekeningen checken, medicijnen nemen, en de vraag om de post te fixen om Belgisch eten te ontvangen.
Mama dankje voor alles! Het is niet eenvoudig nu als enige vrouw in huis daar kan ik me inbeelden ;) Kleine dingetjes waar je aan denkt en die het verschil maken, kleine ideetjes waar je toch maar moet opkomen. Als ik een voorbeeld mag geven, een lifevideo "hoe maak ik kippensoep" ontvangen is geweldig.
De energie hebben en altijd je kinderen voor trekken, dankje papa. Mis je humor enorm maar ben oh zo blij dat deze tijdens onze belmomenten altijd aanwezig is ;)

Een speciaal iemand die weet waarover ik praat als ik rare cultuurverschillen door de telefoon vertel want hij heeft zelf al zulke dingen meegemaakt. In een totaal ander continent maar vele gelijkenissen. Inspiring each other en elkaar steunen daar mag je zeker van zijn.

Friends! Wees maar zeker dat ik jullie enorm mis. Mensen hebben nood aan domme conversaties en roddelen :) Hoe graag zou ik met jullie Nieuwjaar vieren en het nieuwe jaar dan ook samen ingaan. 

En danku aan iedereen die deze blog leest, apprecieer ik enorm :)



Kusjes
Selene










Wednesday 22 November 2017

Amazone!!! Dat zegt genoeg...

Ongelofelijk, indrukwekkend, hemels, inzichtgevend, prachtig, zoals in de boekskes, onrealistisch,  onvoorstelbaar, verbazingwekkend, wonderlijk... 

Woorden die de reis misschien kunnen beschrijven.

Ik ben verliefd geworden op wat ik heb gezien. Het was inderdaad een geweldige ervaring.


Maar om te beginnen bij het begin. Zondag ben ik naar Bogota gevlogen waar mijn gastpapa me opwachtte. Samen de snelste tourist tour gedaan in drie uur. In de namiddag leerde ik nog meer familie kennen op de verjaardag van mijn 22jarige nicht. Ook in Colombia kennen ze het spelletje "ik ga op reis en ik neem mee...". Dit was voor mij een hele uitdaging maar we hebben goed gelachen! Ik leerde ook mijn oma kennen langs papa's kant. Je mag gerust een echt omaatje voorstellen, iemand die je niet meer los laat. Ik was direct een nieuw kleinkind voor haar, een echte Colombiaanse oma dus. Ik heb deze nacht in haar appartement geslapen waar ook mijn gastpapa woont. Na een muesli-ontbijtje, natuurlijk gemaakt door de oma, vertrok ik alweer met het volgend vliegtuig! Op het vliegveld zag ik voor het eerst mijn Belgische vrienden terug. Terug Nederlands praten maakte me even emotioneel. Vervolgens vier dagen met hen op stap! De tofste groep die ik me kon wensen. 


Het avontuur begon in de stad Leticia. Veel hebben we van de kleine stad niet gezien want we zaten direct op de boot richting the middle of nowhere. Stel je eens voor met allemaal uitwisselingsstudenten op een boot in de amazone. Iets om niet te vergeten. Het standaard vervoer middel was dus telkens onze boot. Zo reis je nu eenmaal de amazone af. Puerto nariño was de slaapplek voor de twee eerste nachten. Een van de grotere gehuchten in amazone gebied. Alvorens we onze slaapplekken opzochten aten we onze almuerzos op een drijvend, prachtig huis/ restaurant.


De volgende dag werd meteen wonderlijk ingezet. Stel je voor zwemmen in de amazone om zes uur in de ochtend met roze dolfijnen in de verte en piranha's die we allengeluk niet hebben gevoeld. Na ons ochtendzwemmeke was een ontbijtje zeker welkom. Het ontbijt met onderanderen de zoetste ananas die ik ooit heb gegeten is zeker iets voor op ieders zijn bucketlist. Buikje vol met al dat lekkers zaten we alweer op de boot naar een van de drie indianenstammen die we hebben bezocht. Bij de eerste stam hebben we samen met de kinderen armbandjes gemaakt. Het heeft men ogen zeker geopend. De mensen leven totaal anders. Tijdens het vlechten van de natuurlijke materialen tot armbandjes was het mogelijk te praten met hen. Zo is het fijn wat meer te weten te komen over hoe ze leven. Kleren kopen is zeker niet zoals bij ons. Daarvoor spaar je geld en gaat men een keer om de zoveel tijd met een bootje naar een groter gehucht zoals Puerto nariño of Leticia. Ook medicijnen zijn een kritiek punt. Zieke mensen gaan naar de "dokter" van het dorp, dit is eerder een heler met natuurlijke middelen. In het algemeen was het prachtig om te zien en ik denk dat het leven als kind daar geweldig moet zijn. 


Dezelfde dag hebben we nog een andere stam bezocht. Ook daar met de mensen bezig geweest. Samen voetballen, de jongens van ginder vormde een team en een aantal uitwisseling studenten het andere team. Dit zorgde voor veel ambiance! Bij dezelfde indianenstam ook een ritueel kunnen volgen. Dit ritueel is typisch voor alle stammen waneer een meisje voor de eerste keer haar regels krijgt. Soms voelde je je wel de tourist en indringer. Maar dat moet je erbij nemen als je zulke dingen doet. Vriendelijk zijn tegen de mensen en interesse tonen appreciëren ze. Voor hen is tourisme natuurlijk ook een inkomst, bijvoorbeeld door het verkopen van souvenirs.



Niet enkel de mens woont daar in het zuiden van Colombia in de Amazone. Nee, ook vele vele dieren. Aapjes in het echt rond je zien zweven door de bomen of baby kaaimannen in de avond zoeken door de reflectie van hun ogen en zoveel meer. Daarvoor moet je zelf maar eens gaan 😉


De laatste nacht, de derde dus, was niet op Colombiaanse grond maar wel op Peruaanse! Drie km wandelen in de jungle om uit te komen bij een wonderplek. Overdag was er de mogelijkheid te zwemmen, te kajakken of piranha's te vangen op deze plek. Het kajakken op een meer met amazone water was toch mijn lievelings activiteit. Zo mooi was het dat ik de volgende morgend om half zes al weer op het water zat. Ik had nooit gedacht dat ik dit ging meemaken. Samen met ons Bente van België weg dromen in onze kajak, beide dromend dat onze boyfriends erbij waren. Maar we komen terug hoor! 😉 


Laatste dag bestond voornamelijk uit wachten op het mini mini vliegveldje in Leticia. Want vliegtuigen zijn net zoals treinen in België. Altijd met vertraging! Al een geluk hadden we allen, vooraleer we naar het vliegveld reden, een portie chocolade aangekocht. En dit in Brazilië! Ja je leest het goed, in Brazilië. Dit wilt zeggen voor diegene die goed kunnen tellen, drie landen op een dag! 


Uiteindelijk na vijf uur wachten de eerste vlucht naar Bogota. En niet te vergeten, het afscheid van men belgjes die al terug in België zitten. Ik denk aan jullie. En dan moe maar voldaan na deze nooit te vergeten reis met de Cucuta-crew de laatste vlucht naar mijn vertrouwde stad en huisje genomen.


De lange vakantie is ondertussen begonnen voor mij. Ik weet nog niet juist wat ik ga doen in deze twee maand. Maar het is kerst en dat is on Colombia niet zomaar iets. Uitgebreid vieren en hopelijk nog nieuwe plekken ontdekken.

Ik houd jullie op de hoogte.

(Btw de derde maand is al om. Binnenkort zitten we al in de helft en voor we het weten ben ik alweer thuis waarschijnlijk.)







Kusjes Selene

 




 Ons belgen groepje, enorm veel liefde voor hen.




Om vijf uur smorgens opstaan om nog eens op het water te kunnen, gewoonweg genieten.






Een van onze gidsen fruit aan het hakken.




Een selfie in Peru.



Met de papa in Bogota de tourist uithangen.



Zonsondergang in Peru.




De Amazone om zes uur in de avond.




Op bezoek bij een indianenstam waar we onderanderen met de kinderen hebben gespeeld.



Ik ga zeker terug!




We waren in het totaal met 60 afs studenten.




Zwemmen in de Amazone!




Alles voor geen muggenbeten ( foto met meisje uit Frankrijk, zei woont in dezelfde stad als mij).







Samen met deze meisjes armbandjes van natuurlijke materialen gemaakt.




Recht uit de natuur, ik kan je verzekeren nog nooit zo een lekker ananas gegeten.


Saturday 18 November 2017

Kleinigheden

De wolken zijn overal hetzelfde, starend naar boven zie ik vogels vliegen. Vogels die vrij vliegen, ze kunnen even goed ergens anders rondzweven. Het is 5.42 uur in de ochtend en een rooskleurige wolk hangt boven één van de vele bergen hier. De zon heeft ons dal nog niet bereikt. De warme stralen hebben de stad nog niet opgewarmd. De zon is al wel bij de rooskleurige wolk en het andere dal. Het dal aan de andere kant van de berg, het dal van Venezuela. Er is amper afstand tussen, enkel een domme grens die het verschil maakt. Iedereen zou eens op uitwisseling moeten. Dan zou de mens meer inzicht hebben en misschien de verschillen van een persoon accepteren. Er is meer om over na te denken. Meer dan enkel opstaan om te werken, te eten en weer te slapen. Ik heb meer tijd hier en denk meer aan zulke dingen. We zullen zien wat het later geeft.

Ik heb enkele dingen opgemerkt. Domme, kleine dingetjes die toch wel opvallen. Maar ze vallen enkel op wanneer ze gebeuren. Op voorhand zou ik niet kunnen zeggen dat zelfs dat gemist kan worden.
Om te beginnen had ik vaak voor dat mensen een beweging maakte met hun hand naar beneden om te zeggen " kom kom". Dit betekend in Belgie niets, wij houden ons hand omhoog. (Denk maar eens hoe je een handbeweging maakt als je wilt dat iemand komt.)
Ook zintuigelijke dingen zijn belangrijk. Horen, ruiken, voelen, proeven...
Het horen van een vliegtuigje boven me voor de eerste keer deed me denken aan thuis. Ik woon in België dicht bij een vliegveldje dus fijne throwback aan thuis. De geur en het voelen van gras aan men voeten is ook zeldzaam. Net zoals het vasthouden van een koffietas s'morgens. Meestal drinkt men hier uit plastic bekertjes. Bloemen op tafel in een vaas was ook iets nieuws. Zelfs het zien van een rode auto was even een steek in men borst. Hoe kan je zelfs een auto missen?! Haha
In Bogota de hoofdstad,waar ik één dag ben geweest vorige week, is het veel frisser. Met gevolg voor het eerst in drie maand een warme douche. Dit opzich al was heerlijk. Maar vooral wat erna kwam
verbaasde me: een aangedampte
spiegel. Dit klinkt misschien heel dom maar op zulke momenten besef je dat je ergens anders bent. Ook uit bed stappen en het koud hebben is iets typisch wat ik had in België, in Bogota dus ook. Nog meer bv de dauw op het gras en mist in de morgend is in mijn stad waar ik woon niet aanwezig.
Dit zijn de dingen die er niet zijn natuurlijk. Ik zou natuurlijk ook kunnen beginnen vertellen over wat er allemaal wel is 😉
Dat zal voor een ander moment zijn .

❤️
Selene